Czysta woda – Czerwone wino – Łamany chleb

Douglas Wilson (ur. 1953) – jest pastorem kościoła reformowanego Christ Church (CREC) w Moscow, Idaho (USA). Jest autorem wielu książek na temat małżeństwa, wychowania dzieci, apologetyki, teologii i kultury. W języku polskim, nakładem Wydawnictwa Trinity, ukazały się jego książki: „Przekonania”, „Reformowanie małżeństwa” oraz „Wygodne fotele, twarde rozmowy”. Ma żonę Nancy, trójkę dorosłych dzieci oraz siedemnaścioro wnuków.

Z KSIĄŻKI:

Wiara chrześcijańska obwieszcza stałe zaproszenie na wielką i wspaniałą ucztę. Lecz ci, którzy pragną uczestniczyć w tej uroczystości, najpierw muszą zostać obmyci. Wyrazem tego obmycia jest czysta woda chrztu. Kiedy jesteśmy oczyszczeni, możemy zasiąść do Wieczerzy Pańskiej, składającej się z czerwonego wina i łamanego chleba. Wszystko to wyjaśnia chrześcijańskie przesłanie zbawienia, które z kolei chleb i wino ogłaszają i ucieleśniają. Te dwa sakramenty są ucieleśnieniem Ewangelii i inspiracją dla tytułu tej publikacji – czysta woda, czerwone wino i łamany chleb. Celem tej książki jest wstępne objaśnienie zbawienia poszukującym. Zaproszenie na tę ucztę jest zbyt łaskawe, aby odrzucić je od ręki, ale też zbyt znaczące, aby przyjąć je bez namysłu. Wiara chrześcijańska jest poważną i wymagającą religią, opartą na Bożym zadowoleniu i radości. Biorąc to pod uwagę, powinno być oczywiste, że nie da się jej właściwie zrozumieć w oparciu o przypadkowo przeczytany napis na naklejce, billboard albo traktat. Ponieważ wiara chrześcijańska jest w istocie całościowym światopoglądem, nie można jej ograniczyć do ckliwych krótkich sloganów. Jednocześnie początkowe intelektualne zainteresowanie chrześcijaństwem nie wymaga magisterki z wszystkich doktryn, praktyk i historii wiary chrześcijańskiej.

W związku z tym mam nadzieję, że ta książeczka posłuży jako punkt wyjścia dla tych, którzy z różnych powodów zdecydowali się potraktować poważnie zaproszenie do wiary chrześcijańskiej. Dlatego też starałem się unikać dwóch powszechnych praktyk: założenia, że niewierzący są zaznajomieni z chrześcijańskim żargonem i zwrotami typu „narodzony na nowo” bez wyjaśnienia, a także „ogłupiania” wiary, polegającego na opróżnianiu jej z konkretnej treści. Zakładam, że czytelnik jest inteligentnym niewierzącym, który nie chce być traktowany protekcjonalnie ani żeby mu schlebiać.