Podróż do domu – II ks. Mojżeszowa

Komentarze – Stary Testament: II Księga Mojżeszowa

Ci, którzy wychowywali się na historiach biblijnych Starego Testamentu, bardzo dobrze znają Egipt, w którym żył hebrajski niewolnik, Józef. Wiedzą, że został „premierem”, a administrowanie przez niego zasobami zboża uratowało od głodu Egipt i niektóre okoliczne państwa. Są także świadomi tego, co się stało, gdy wzrosła liczba potomków rodziny Jakuba. W tym czasie nowy faraon, który nie wiedział nic o Józefie, stał się zazdrosny o ich ilość. Historia Hebrajczyków popadających w niewolę jest doskonale znana miłośnikom Biblii i stanowi ona zarys Księgi Wyjścia. W księdze tej czytamy o życiu tych samych ludzi od czasów ich niewoli w Egipcie poprzez ucieczkę z niej aż do końca pierwszego roku ich podróży przez pustynię. Dowiadujemy się o tym jak Bóg powołuje Mojżesza, by poszedł i uratował potomków Jakuba i o oporze, jaki faraon stawiał tym żądaniom. We początkowych rozdziałach widzimy sposób w jaki przedstawiciele religii faraona musieli zmierzyć się z potęgą Boga Hebrajczyków. Zmaganie to osiąga punkt kulminacyjny w śmierci wszystkich pierworodnych Egiptu i w wyzwoleniu pierworodnego syna Bożego (2 Moj. 4:22) – to znaczy w ucieczce narodu izraelskiego. W akcie wyboru i poświęcenia baranka paschalnego widzimy dramatyczny i wyrazisty obraz Pana Jezusa Chrystusa. Zauważamy też, że wyzwolenie Izraela z egipskiej niewoli staje się symbolem wybawienia wierzącego ze szponów grzechów. O ile Księga Rodzaju mówi nam o powołaniu Abrahama i przedstawia dzieje jego potomków, o tyle Księga Wyjścia przedstawia Boga wybierającego tych ludzi jako swoją szczególną własność i opisuje ustanowienie właściwego systemu oddawania chwały Jego wielkiemu i świętemu imieniu. W tej drugiej w kolejności księdze Biblii są także położone fundamenty pod ideę kapłaństwa, świątyni (poprzez opis i zbudowanie jej zwiastuna – przybytku) oraz sposób, w jaki Boży lud może zbliżyć się do swego świętego Boga. Księga Wyjścia jest księgą mówiącą o wierze. Nazwa księgi (Exodus) jest greckim słowem oznaczającym „wyjście”; angielskie słowo „exit” (wyjście, np. w teatrze) pochodzi z tego samego źródła. Księga ta stanowi zapis „historii zbawienia” Izraelitów. W pozostałej części Starego Testamentu oraz przez cały Nowy Testament pojawiają się ciągłe odniesienia do Bożego wybawienia swojego ludu z niewoli egipskiej.