Dzieje Apostolskie – Komentarz

Piękna refleksja nad Dziejami Apostolskimi.
Widzimy w tej księdze działanie Ducha Świętego jako siły napędowej misji apostołów. Duch Święty jest obecny od samego początku, poczynając od Pięćdziesiątnicy, gdzie pojawia się w postaci potężnego, gwałtownego wiatru i ognistych języków (Dz 2, 1-4), a następnie kieruje apostołów, inspirując ich w podejmowanych działaniach i misjach.

Łukasz, kontynuując narrację rozpoczętą w Ewangelii, ukazuje, jak Duch Święty prowadzi Kościół w jego początkach, jak kształtuje wspólnotę wierzących i wspiera ich wysiłki. Apostołowie, podobnie jak żaglowiec unoszony wiatrem, są prowadzeni i wspomagani przez Ducha, który sprawia, że ich działania stają się owocne i przynoszą konkretny efekt – rozszerzenie Ewangelii na cały ówczesny świat.

Duch Święty jest zatem nie tylko inspiracją, ale także przewodnikiem, który wypełnia Boży plan zbawienia poprzez działania apostołów. Ich stopy pozostawiające ślady na piasku symbolizują nie tylko ich wędrowanie po świecie, ale również realne owoce misji Kościoła. Opatrzność Boża staje się widzialna, gdy widzimy, jak apostołowie w posłuszeństwie wobec Ducha docierają do coraz to nowych zakątków, przynosząc przesłanie Chrystusa.